KIDUNG KUSUMAWICRITRA

KIDUNG KUSUMAWICRITRA

Hong wilaheng sekaring bawana langgeng

1. Menawi dumugi ing jaman Kaliyoga, mboten wonten ingkang

ngelangkungi tiyang sugih, boten kocap tiyang ingkang guna,

ingkang prawira, utawi pandita putus, sadaya sami marek

anembah dhateng tiyang sugih.

2. Ing jaman ngriku bangsaning Pendita sirna, lawan

bangsaning ratu melarat kawelasasih, anak sampun purun di

pitenah, para pandita sami ngelampahi dados nakoda.

3. Bumi tansah gonjing, jagad tansah dahuru, Ratu keringan

arta tansah pinisungsungan ing tiyang sugih, sagung ingkang

ulah padamelan sami nurut ingepahan, seganten mili dateng

lepen.

4. Tiyang beber (darah) asor wangsul dados tiyang luhur,

kamurkanipun tiyang saya anglangkungi, Sang Ratu

kalumuhan dhateng sang Pandhita, mboten woten kang

anglampahi panembah.

5. Kaliyan wedalanipun kaluhuran saking dipun saranani arta,

karanten Sang Ratu kawisesa dhateng tiyang sugih, tiyang

salah dados awet ing damel, tiyang leres dados ketiwar tiwar,

awit saking melarat.

6. Tiyang murka sangsaya andadra dados angsal pengenan,

tiyang sabar wekasane dados kirang paramarta, tiyang dursila

durjana sami adamel cilakanipun tiyang sepuhipun.

7. Sang Ratu sasat suwita dating sang Pepatih, sagung ingkang

andum sami milih, pratingkahipun sawenang wenang, ical

berkating bumi, sami kasrakat, kadosto : oyod oyotan,

gegodhongan, woh wohan sami tanpo guna.

8. Ingkang saged, ingkang kewasa, boteng angresepi ing jagad,

bangsa Pandita, Satriya, Waisya miwah bangsa Sudra sami

tunggal padamelan, karanten sajagat sami angaken saged, sami

angegung aken diri, mboten wonten ingkang purun kasoran.

9. Tiyang ulah sastra tuwin ulah puja Samadhi boten wonteng

ingkang anut ing pamardining Panditha, tanpa damel , sagung

japamatra mboten wonten ingkang katarimah, adil khukum

mboten anglabeti, temah dados durgama.

10. Sami rebah ing sekar cepaka, hangsoka, hangsana,

candhana wungu, kenanga, surastri, nagasarai, sadaya witipun

sirna sami winandungan, tinegoran, tinutuhan, kaparapalan

erining pung secang lawan pilang.

11. Sakatahing peksi : merak, banyak, dhangdhang, bango

sapanungalanipun sami lebur pinasangan pikat lajeng

sinengkeran, ingkang suko bingah namung : segawon, babi,

sami ing openan, panilala tinuwukan erah kalian daging.

12. Salebeting jaman Kaliyoga sakatahing tiyang sami langkung

amurka, tansah tukar arebat kaluhuran, tiyang sajagat

sampun mboten uningo dating sanak sadherek, mengsah

ingkang sampun kathah cacatipun rinangkul minangka kanthi.

13. Wewalering Dewa tinarajang, sakatahing candhi

rinisakaken, kabuyutan mboten wonten damelipun, sami

sumun, sagung sami carios pepakem, kagunan, kasantikan,

sami linebur dening tiyang bodho ingkang murka ing jagad.

14. Kacarios ing jaman punika saestunipun sakawan, ingkang

wiwitan nama jaman Kretayuga, Sang Hyang Premana ingkang

dados witing agesang, punika wonteng pulunging galih, saweg

tasih siniwi ing Swarga.

15. Kaping kalih jaman Tirtayuga, prenah ipun Sang Hyang

Premana wonten samdyaning paningal. Kaping tiga jaman

Dwaparayoga prenahipun Sang Hyang Premana wonten daging

kalawan erah.

16. Kaping sekawan jaman Kaliyoga, Sang Hyang Premana

manggia ing kulit lawan ulu puhung. Dene yen Jaman

Kretayuga yuswa ning Sang Hyang Premana saketi taun.

17. Ing Jaman Tirtayuga punika gesangipun Sang Hyang

Premana dumugi saleksa taun, Ing Jaman Dwaparayoga yuswa

sewu taun langkung satus taun kalian satuh wulan.

18. Yen Jaman Kaliyoga punika yuswanipun enggal enggal,

kados upaminipun gebyaring kilat wonten ing mendhung, Kala

ing Jaman Kretayuga, wiwitipun ingkang dados perang

putranipun pandita nama Dewi Nuruki.

19. Ing Jaman Tirtayoga, jalarananipun ingkang dados perang

ageng nama Dewi Sinta, ing Jaman Dwaparayoga ingkang

dados wiwitaning perang Drupadi, kocap putri linuwih.

20. Ing Jaman Kaliyoga kathah ingkang dados sababing perang

ageng, inggih punika pawestri, siti, miwah rajabrana. Mila

kaenget engetan. Sang Sujana sampun pijer olah arta, amrih

dhateng tiyang estri.